Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή την υπέροχη διαδρομή!
Πριν από μερικές εβδομάδες, μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτούμε την ορεινή Κορινθία με πούλμαν, σε μονοήμερη εκδρομή που είχε οργανώσει η Ενορία της περιοχής μας.
Μετά τον Ισθμό της Κορίνθου και αφού αφήσεις πίσω σου καί την Κόρινθο, εισέρχεσαι σε ένα απέραντο περιβόλι. Όσο ''πιάνει'' το μάτι σου βλέπεις παντού πράσινο και βουνά. Συναντάς τους αμπελώνες που οι καρποί τους προορίζονται για κρασί! Αχ, αυτό το ελληνικό μοναδικό μας κρασί!
Αφήνοντας πίσω σου το ορεινό κομμάτι της Ζήριας, ανοίγει την αγκαλιά του και σε υποδέχεται το οροπέδιο του Φενεού που πολλοί, δίκαια, το ονομάζουν και ως, ''η Ελβετία της Κορίνθου''. Τα αμέτρητα και καταπράσινα έλατα, η φύση, τα χρώματα, τα βουνά.. απλά σε μαγεύουν! Δεν παίρνεις εύκολα το βλέμμα σου από πάνω τους. Μοιάζει σαν κεραυνοβόλος έρωτας, σε κάνει να κοιτάζεις γύρω σου σαν χαζός. Σκέφτεσαι πως, δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό που βλέπω, μάλλον κοιμάμαι, βλέπω κάποιο όραμα και σε λίγο θα ξυπνήσω. Και όμως, είναι αλήθεια!!!
Συγκεντρώσαμε μερικές φωτογραφίες για τις ανάγκες του άρθρου, αλλά όσο τις βλέπω, διαπιστώνω πως όσες φωτογραφίες και να τραβήξει κανείς, όσο όμορφες κι αν είναι, πάντα θα μοιάζει σαν μια καλή προσπάθεια. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό να ταξιδεύεις εκεί, μέσα σε αυτόν τον επίγειο παράδεισο.
Η διαδρομή, ίσως είναι λίγο κουραστική λόγω των πολλών στροφών, όμως το θέαμα σίγουρα σε ανταμείβει και σε ξεκουράζει.
Επίσκεψη στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Φωτογραφίες από τη θέα που βλέπεις από το Μοναστήρι,
σε υψόμετρο 1200 μέτρα!
Εδώ είμαστε λίγο πριν την είσοδο στο Μοναστήρι.
Η πύλη!
Στηρίγματα...
Ο Άγιος Γεώργιος!
Η μοναδική ομορφιά της εσωτερικής αυλής του μοναστηριού!
Σήμαντρο!
Κατάνυξη και Θείο άγγιγμα, κατά την είσοδο στο Ναό του Αγίου Γεωργίου.
Χωρίς να κάνεις κάτι, χωρίς να πεις μια κουβέντα, ο χώρος, η ατμόσφαιρα έχει κάτι ανεξήγητο να σου προσφέρει. Περπατάς από όροφο σε όροφο, βλέπεις τα κελιά των μοναχών, το μόνο που ακούγεται είναι τα βήματά σου στα ξύλινα πατώματα και μια απίστευτη γαλήνη σκεπάζει την ψυχή σου. Λένε, πως οι χώροι προσευχής δεν αφήνουν ποτέ ασυγκίνητο το περιβάλλον. Όπως ένας χώρος βασανισμών σου αφήνει μια αρνητική ενέργεια και ας πέρασαν χρόνια από τότε, έτσι οι χώροι προσευχής αντίστοιχα καθαγιάζουν το χώρο και όταν τους επισκέπτεσαι σε γεμίζουν με θετική ενέργεια.
Κελιά μοναχών.
Κατά την είσοδό μας στο Αρχονταρίκι μας υποδέχτηκαν με γλυκό τριαντάφυλλο. Τι απίστευτη γεύση κι αυτή!!!
Έτσι φαίνεται η λίμνη Δόξα από το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.
Πανοραμική.
Αφήνοντας το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου,
επόμενη στάση στη λίμνη Δόξα.
Τα καταπράσινα νερά της λίμνης
και το Μοναστήρι έτσι όπως το εντοπίσαμε
με τον φακό μας από τη λίμνη Δόξα.
Και αυτό είναι το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Βρίσκεται μέσα στη λίμνη και συνδέεται με τη στεριά με ένα στενό μονοπάτι.
Ο Άγιος Φανούριος!
Και τέλος πήραμε το πούλμαν για το δρόμο της επιστροφής αφού πρώτα σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο και ''τσιμπήσαμε'' ορισμένα εδέσματα. Αξίζει ίσως να αναφέρουμε ότι, σε περίπτωση που ενδιαφερθείτε να επισκεφτείτε την Ορεινή Κορινθία θα πρέπει να κάνετε μια σχετική έρευνα πριν το ταξίδι, σχετικά με το ποιο εστιατόριο θα επιλέξετε να πάτε για το μεσημεριανό σας φαγητό. Τα εστιατόρια είναι μακριά το ένα από το άλλο, και είναι λίγο ρίσκο να μπείτε σε κάποιο έτσι στα τυφλά. Εμείς για παράδειγμα επισκεφτήκαμε ένα πέτρινο εστιατόριο (ας μη λέμε ονόματα), το οποίο ήταν τέλειο στα φαγητά και στην εξυπηρέτηση, όμως το θέμα της τουαλέτας ήταν απαράδεχτο. Άντρες γυναίκες στον ίδιο χώρο και οι πόρτες χωρίς κλειδί. Γι΄αυτό, κάντε μια μικρή έρευνα πριν ξεκινήσετε για την ''Ελβετία της Κορίνθου'', στο διαδίκτυο σήμερα βρίσκει κανείς σχεδόν όλες τις πληροφορίες και...
Καλό σας ταξίδι!
Foto: www.oxigon.blogspot.com ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου